Sakramentarz tyniecki – bogato zdobiony kodeks z XI wieku, należący do grupy najstarszych rękopisów przechowywanych w Polsce, został przepisany i ozdobiony iluminacjami w Kolonii, prawdopodobnie w klasztorze św. Pantaleona ok. 1072–1075 roku. Księga trafiła do Tyńca albo wkrótce potem, albo sto lat później (po opuszczeniu przez benedyktynów opactwa na Ołbinie we Wrocławiu) gdzie kodeksu użyto podczas konsekracji tamtejszego kościoła św. Wincentego w 1149 r. W rękopisie zachowała się jedna miniatura całostronicowa, przedstawiająca Maiestas Domini, trzy całostronicowe inicjały oraz 13 mniejszych, bogato zdobionych. Kalendarz oraz Canon missae zostały spisane złotem na purpurowym tle. Rękopis, zakupiony przez Stanisława Kostkę Zamoyskiego w roku 1814, wszedł w skład Biblioteki Ordynacji Zamojskiej, która obecnie stanowi depozyt w Bibliotece Narodowej.
Wykłady towarzyszące pokazowi
- benedyktyn br. dr hab. Michał Gronowski, Początki opactwa tynieckiego
- dr Grzegorz Pac, Kobiety i książki we wczesnośredniowiecznej Polsce i Europie
Pokaz odbył się 28 listopada 2015 roku